सांडपाणी प्रकल्पाद्वारे पाणी बचतीचा मंत्र!

जोगेश्वरी विक्रोळी लिंक रोड लगत कित्येक झोपडपट्ट्या आणि चाळी आहेत, सकाळी चार ते साडे सहा वाजण्यास हे पाणी पलिकेअन्तर्गत तेथील जनतेस फुल फोर्समध्ये सोडण्यात येते. परंतु कित्येक अशी घरे आहेत जी पाण्याचे नळ खुले सोडून पाणी रस्त्यावर किंवा गटारे आणि नाल्यातून वाया घालवतात. पण तेथील विभागाची स्वच्छता करण्यास त्यांच्याजवळ पाणी राहत नाही. गटारे,नाले पूर्णपणे प्याककरून ठेवल्याने जे पाणी गटारातून जायला हवे ते जवळील रस्त्यावर पसरते आणि प्रत्येक विभाग घाणीने माखला जातो. नुसते जोगेश्वरी नव्हे तर धारावी,कुर्ला,सायन अशा ठिकाणी हि असे गैरप्रकार करण्यात येतात. एखाद्याने या घटनेची वाच्चता साध्या नगरसेवकाकडे जरी केली तरी तेथील विभागातील राजकारणी कार्यकर्ते त्यावर पोलिसांना विश्वासातघेऊन प्राणघातक हल्ला करण्यास हि डगमगत नाही. पहाटेच्या पाणी सोडण्याच्या वेळेस “प्रहारच्या” संपादकाने तेथे जर पाहाणी केली किंवा त्याचे छायाचित्रण केले तर त्यांना सर्व हकीकत कळेल. परंतु तेथील विभागास किमान दोन दिवस पाणीपुरवठा करण्यास किंवा नळजोडणी मुळे उशीर झाला तर पाणी वाया घालवणारे तेच व्यक्ती तेथील रस्ता अडवण्यासारखे,पोलिसांशी उर्मट वागण्याचे प्रकार दिलखुलासपणे करतात,प्रत्येक गाड्यांना अडवण्याचे कामकरून ते तेथील कामाधन्द्यावाल्या जनतेचे कितपत नुकसान करतात याची साधी कल्पना तरी पोलिसांना आहे का? फक्त मिडियासमोर चमकण्याकरिता हा सर्व प्रकार चालतो. पाणी मिळत नाही याकरिता रस्ते आंदोलन करून काही पाणी मिळत नाही, तर ते आंदोलन करण्याआधी पालिका आयुक्तांना आणि पोलिसचौकीला निवेदन द्यावे लागते, तेव्हाच “जर आणि तर”च्या भाषणाने आंदोलन छेडावे लागते. पाण्याचे नुकसान म्हणजे “भू तलाचे” नुकसान हि सर्व साधारण गोष्ट प्रत्येक नागरिकास कळली पाहिजे. जे पाणी आपण वाया घालवतो ते काही सांडपाणी नाही, तेच पाणी आज बाजारात १ लिटरला किमान रु.२०/- प्रमाणे प्लास्टिक बाटलीत बंद करून विकले जाते. पाण्याचे बिल किमान ८ ते १० जण भरतात मग कोणीही कितीही पाणी वाया घालवो, हवे तर नळ चालू करून निश्चिंत झोपो फरक काय पडतो? यात ज्यास टाकीभरही पाणी मिळत नाही किंवा त्याकरिता तलवारी आणि चौपरचा सामना करावा लागतो,अशा लोकांचे किती हाल होतात,याकडे पोलिस लक्ष देत नाही किंवा कोणतीही राजकारणी व्यक्ती.