जगप्रसिद्ध टेनिस खेळाडू रॉजर फेडरर नुकताच भारतात आला होता. भारतात त्याचं भरभरून स्वागत झालं. फेडररला ‘याचि देही याचि डोळा’ बघण्याचं भाग्य लाभलेल्या त्याच्या एका चाहतीच्या भावना-
‘तो येणार!’ ही बातमीच मोठी उत्साहाजनक होती. भारतातील क्रीडारसिक त्याच्या वाटेकडे डोळे लावून बसले होते. केवळ त्याच्यासाठी हजारो रुपयांची तिकिटे घेऊन सारेजण दिल्लीला आले होते. हां, तो आहे १७ ग्रँड स्लॅम विजता, रॉजर फेडरर, टेनिसचा अनभिषिक्त सम्राट! महेश भूपतीच्या इंडियन प्रीमियर टेनिस टीम स्पर्धेत खेळण्यासाठी रॉजर फेडरर, जोकोव्हिच, त्सोंगा, मॉनफिल्स, पीट सॅम्प्रस वगैरे अनेक वलयांकित टेनिसपटू हजर राहणार होते. त्यांच्या जोडीला होते ते भारतीय स्टार बोपण्णा व सानिया मिर्झा या आयटीएल स्पर्धेसाठी आमची कंपनी ऑफिशियल स्पॉन्सर होती आणि या प्रोजेक्टची संपूर्ण जबाबदारी माझ्यावर होती. त्यामुळे मी लगेच दिल्लीला पोहोचले. आता रॉजर फेडररला ‘याचि देही याचि डोळा’ बघण्याचं भाग्य मला लाभणार होते.
शनिवारी ‘इंदिरा गांधी इनडोअर स्टेडियम’ प्रेक्षकांनी भरून गेले होते. फेरडरने ट्विटरवर सांगितले होते की, तो बॅग भरून तयार आहे. रविवारी तो दिल्लीत पोहोचला. स्टेडियमधील माझी सगळी कामे पूर्ण करून, महत्त्वाच्या ग्राहकांची बसण्याची सोय करून आम्ही सज्ज होतो. सगळीकडे कडक सुरक्षाव्यवस्था होती. एकेका नामांकित खेळाडूंच्या नावाचा पुकारा होत होता. रॉजर फेडररचे नाव घोषित होताच ‘‘रॉजर, रॉजर’’ नावाचा जल्लोष झाला. त्याने हसतमुखाने अभिवादन केले. साक्षात फेडरर आमच्यापासून काही फुटांवर उभा होता. टेनिसचा सार्वकालिक महान खेळाडू!
रविवारी संध्याकाळी त्याच्या एकेरी, दुहेरी व मिश्र दुहेरी मॅचेस झाल्या. फेडररच्या प्रत्येक सव्र्हिसला, परतीच्या फटक्याला आवाजी प्रतिसाद मिळत होता. त्याच्या लोकप्रियतेपुढे बॉलिवुडचे सितारेही थोडेसे निस्तज झाल्यासारखे वाटत होते. संध्याकाळी सात वाजता प्रथम त्याच्याबरोबर वार्ताहर परिषद होणार होती. त्यानंतर आमची म्हणजे स्पॉन्सर केलेल्या कंपनींच्या प्रतिनिधींची व कंपनीच्या महत्त्वाच्या ग्राहकांची वेळ ठरली होती. त्या हॉलमध्ये जातानाही आमची कडक सुरक्षा तपासणी झाली. आता माझी उत्सुकता शिगेला पोचली होती. फेडरर भेटणार, या कल्पनेनेच मी उत्तेजित झाले होते. तो समोर आल्यावर कसा बोलेल, आपल्या बोलण्याला कसा प्रतिसाद देईल, आपल्या मोठय़ा टेनिस चेंडूवर सही देईल ना, असे कित्येक प्रश्न माझ्या मनात उभे राहिले. आम्ही सर्व जण रांगेत उभे होतो. प्रत्येकाला जेमतेम दोन मिनिटेच त्याच्याबरोबर राहता येणार होते. त्यामुळे तेवढय़ा वेळात त्याच्याशी बोलायचे, त्याची सही घ्यायची, त्याच्याबरोबर फोटो काढायचा हे सर्व जमेल ना, या विचाराने मी खूप नव्र्हस झाले होते.
बरोबर साडेसात वाजता फेडरर आमच्या हॉलमध्ये आला. रांगेतला एकेक जण पुढे सरकू लागला. माझी पाळी आली मी त्याच्याकडे पाहिलं. त्याने हसून प्रतिसाद दिला. क्षणभर माझ्या तोंडातून शब्दच फुटले नाहीत. त्याने आपला हात शेकहँडसाठी पुढे केला. त्याच्याशी शेकहँड केल्यावर मी भानावर आले. साक्षात टेनिसच्या बादशहाला मी भेटत होते. त्याचं बोलणं इतकं सौजन्यपूर्ण होतं, की जणू एखाद्या मित्रालाच भेटतोय, असं वाटलं. मी क्षणार्धात हातातील बॉल पुढे केला. त्याने झोकदार सही केली.
त्याच्याबरोबर फोटोही काढला. त्याच्याकडे पुन्हा एकदा पाहिलं. माझ्या तोंडी शब्द आले, ‘अजि मी ब्रह्म पाहिले!’ रांगेतला पुढचा माणूस आला. मी हॉलबाहेर आले. त्याने शेकहँड केलेला माझा हात जणू ‘मिडास टच’ होऊन सोन्याचा झाल्यासारखा वाटला.
बाहेर आल्यावर आम्ही सारेच भरभरून बोलत होतो. तेव्हा लक्षात आले की, प्रत्येकाशीच तो आत्मीयतेने बोलला होता. आपल्या मोठेपणाची जराही घमेंड त्याच्या वागण्यात नव्हती. भारतात प्रथमच आलेल्या फेडररला भारतीय लोक आपल्यावर किती प्रेम करतात, हे पाहून भारावल्यासारखे झाले. सोमवारी बॉलिवुड स्टारबरोबर मसाला मॅच खेळतानाही तो मोठय़ा कौतुकाने त्यांच्याशी बोलत होता. त्यावेळी खेळण्यातला आनंदही लुटत होता. त्या रात्री हॉटेलमध्ये पोहोचल्यावर फेडररने सही केलेली त्याची ‘रेड कॅप’ मला भेट म्हणून पाठवलेली होती. मला अत्यानंद झाला. फेडररचं वागणं, बोलणं या सा-यातून त्याचा मोठेपणा दिसून येत होता. त्याला भेटून, त्याच्याशी बोलून मला जाणवलं की तो जितका महान खेळाडू आहे, तितकाच मोठा माणूस आहे. तो भारतात आला, खेळला आणि सा-यांची मने जिंकून गेला.