बहुतांश स्त्रियांचा खरेदी हा आवडता छंद असतो. अनेकदा त्या यादीमधील वस्तूंबरोबरच अनावश्यक वस्तूंचीही खरेदी करतात. अशा स्त्रियांना ‘शॉपहोलिक’ म्हटलं पाहिजे.
शॉपिंग हा महिलांचा आवडता छंद. पुरुष शॉपिंगसाठी घराबाहेर पडला तर आवश्यक त्या सामानाची खरेदी करून झाल्यावर तो थेट घरी परततो. पण स्त्रिया मात्र या दुकानातून त्या दुकानात फिरत राहतात आणि आपल्याबरोबर कोणत्या आवश्यक सामानाची यादी आणली आहे, हेही त्या विसरतात. अनेक तास बाजारात फिरल्यानंतर त्या आवश्यक त्या सामानाव्यतिरिक्त इतरही अनेक अनावश्यक गोष्टींचीही खरेदी करतात.
अशा स्त्रियांना ‘शॉपहोलिक’ म्हटलं पाहिजे. अनेक स्त्रिया आपण शॉपहोलिक असल्याचं मान्य करतात. आपण खरेदीवर आवश्यकतेपेक्षा जास्त पैसे खर्च करतो, हेही अनेक स्त्रिया कबूल करतात. ऑफिसमधून लवकर घरी निघालो तर कोणत्या ना कोणत्या गोष्टी खरेदी करणं आपल्याला आवडतं, असं काही स्त्रिया सांगतात. एखाद्या ठिकाणी सेल लागला असेल तर तिथे त्या अनेक तास घालवतात. आपण एखादी वस्तू खरेदी करताना त्याच्या किमतीकडे लक्ष देत नाही, असं एक महिला सांगते. अनेकदा अशा वस्तू खरेदी करून घरी परतल्यानंतर आपल्याला या गोष्टीचा पश्चात्ताप होतो, असंही ती सांगते.
बहुतेक वेळा आपल्याला एखादी गोष्ट खरेदी करायची असेल तरच आपण बाजारात जातो. पण काही महिलांना ही गोष्ट लागू होत नाही. चांगला वेळ घालवण्यासाठी त्या अनेक तास बाजारात फिरतात. अशा वेळी त्यांना एखाद्या गोष्टीची खरेदी करायचीच असते, असं नाही. मुंबईची गीतिका हे याचं प्रातिनिधिक उदाहरण आहे. ती म्हणते, ‘माझ्या शेजारणीने मला तिच्याबरोबर शॉपिंगसाठी येण्यास सांगितलं तर मी हातातील सारी कामं टाकून तिच्याबरोबर जाते.
मला काही घ्यायचं असो किंवा नसो, तिच्याबरोबर शॉपिंगला जाण्यात मला एक वेगळाच आनंद मिळतो. कधी कधी बाजारात अनेक नव्या गोष्टी आलेल्या असतात. त्याविषयी जाणून घेण्याची मला उत्सुकता असते. शिवाय एखाद्या वेळी मला उदास वाटत असेल किंवा घरी बोअर झालं असेल तर मी थेट शॉपिंगला जाते. एखादी गोष्ट आवडली तर त्याची खरेदी मी करते किंवा एखाद्या वेळी काही न घेताच मी घरी परतते. काही वेळा मी अशा वस्तू खरेदी करते ज्यांची आमच्या घरात काहीच आवश्यकता नसते. त्यामध्ये मी बरेच पैसे घालवलेले असतात.’ मैत्रिणींनो, तुम्ही आत्मपरीक्षण करून सांगा बरं, स्वत: शॉपहोलिक नाहीत ना?